第2关:最佳适应内存管理算法
时间: 2024-06-01 14:05:11 浏览: 24
最佳适应算法是一种常见的内存管理算法,它的主要思想是在申请内存时选择最小且大于等于所需内存的空闲块。这种算法能够有效地利用内存空间,避免了外部碎片的产生。但是,在频繁的申请和释放内存的情况下,最佳适应算法可能会导致内部碎片的产生。
第2关中,你需要了解最佳适应算法的实现细节、优缺点以及在操作系统中的具体应用。你还需要了解如何评估该算法的性能,并能够对比其他内存管理算法(如首次适应算法、循环首次适应算法等)的优劣。
如果您还有其他关于最佳适应算法或内存管理方面的问题,请随时提出,我将尽力解答。
相关问题
最佳适应的内存管理算法c语言代码
以下是最佳适应内存管理算法的C语言代码:
```c
#include<stdio.h>
#include<stdlib.h>
#define MAX_MEM_SIZE 1024 // 内存池大小
typedef struct Node {
int size; // 内存块大小
struct Node *prev; // 指向前一个内存块
struct Node *next; // 指向后一个内存块
} Node;
Node *mem_pool; // 内存池指针
// 初始化内存池
void init_mem_pool() {
mem_pool = (Node*)malloc(MAX_MEM_SIZE);
mem_pool->size = MAX_MEM_SIZE - sizeof(Node);
mem_pool->prev = mem_pool->next = NULL;
}
// 分配内存
void *alloc_mem(int size) {
Node *p = mem_pool;
Node *best_fit = NULL;
while (p) {
if (p->size >= size + sizeof(Node)) { // 找到合适的内存块
if (!best_fit || p->size < best_fit->size) {
best_fit = p; // 更新最佳适应内存块
}
}
p = p->next;
}
if (best_fit) {
Node *new_node = (Node*)((char*)best_fit + sizeof(Node) + size); // 新空闲内存块
new_node->size = best_fit->size - sizeof(Node) - size;
new_node->prev = best_fit;
new_node->next = best_fit->next;
if (best_fit->next) {
best_fit->next->prev = new_node;
}
best_fit->next = new_node;
best_fit->size = size;
return (char*)best_fit + sizeof(Node);
} else {
return NULL; // 没有合适的内存块
}
}
// 释放内存
void free_mem(void *p) {
Node *cur_node = (Node*)((char*)p - sizeof(Node));
cur_node->size += sizeof(Node);
if (cur_node->prev && ((char*)cur_node->prev + cur_node->prev->size) == (char*)cur_node) { // 合并前面的空闲内存块
cur_node->prev->size += cur_node->size;
cur_node->prev->next = cur_node->next;
if (cur_node->next) {
cur_node->next->prev = cur_node->prev;
}
cur_node = cur_node->prev;
}
if (cur_node->next && ((char*)cur_node + cur_node->size) == (char*)cur_node->next) { // 合并后面的空闲内存块
cur_node->size += cur_node->next->size + sizeof(Node);
cur_node->next = cur_node->next->next;
if (cur_node->next) {
cur_node->next->prev = cur_node;
}
}
}
int main() {
init_mem_pool();
void *p1 = alloc_mem(100);
void *p2 = alloc_mem(200);
void *p3 = alloc_mem(300);
printf("p1=%p, p2=%p, p3=%p\n", p1, p2, p3);
free_mem(p2);
void *p4 = alloc_mem(150);
printf("p4=%p\n", p4);
return 0;
}
```
该代码中使用了双向链表来管理内存块,每个内存块包含了其大小、前一个内存块和后一个内存块的指针。在分配内存时,算法会从链表头开始遍历,找到最小的大小大于等于要求的内存块,然后将其拆分成一个已分配的内存块和一个空闲的内存块。在释放内存时,算法会将空闲的内存块与相邻的空闲内存块合并,以避免内存碎片的产生。
最佳适应算法与首次适应算法的区别是,在找到符合要求的内存块时,最佳适应算法会选择最小的那个,而首次适应算法则是选择第一个符合要求的。
需要注意的是,最佳适应算法的分配和释放内存的时间复杂度都比首次适应算法要高。在内存分配较频繁的场景中,可能会影响性能。
基本分段管理方法,采用最佳适应算法分配内存的代码
下面是基本分段管理方法,采用最佳适应算法分配内存的代码示例:
```c
#include <stdio.h>
#include <stdlib.h>
#define MAX 20
int mem[MAX], hole[MAX], pid[MAX], n, m;
void init() {
int i;
for (i = 0; i < MAX; i++)
mem[i] = -1;
}
void display_mem() {
int i;
printf("\nMemory: ");
for (i = 0; i < MAX; i++)
printf("[%d] ", mem[i]);
printf("\n");
}
void display_holes() {
int i;
printf("\nHoles: ");
for (i = 0; i < n; i++)
printf("[%d:%d] ", hole[i], pid[i]);
printf("\n");
}
int allocate(int p, int s) {
int i, j, min, index;
for (i = 0; i < n; i++) {
if (pid[i] == -1 && hole[i] >= s) {
pid[i] = p;
for (j = 0; j < s; j++)
mem[hole[i]+j] = p;
return 1;
}
}
min = MAX;
index = -1;
for (i = 0; i < n; i++) {
if (pid[i] == -1 && hole[i] < min && hole[i] >= s) {
min = hole[i];
index = i;
}
}
if (index != -1) {
pid[index] = p;
for (j = 0; j < s; j++)
mem[hole[index]+j] = p;
return 1;
}
return 0;
}
void deallocate(int p) {
int i, j;
for (i = 0; i < MAX; i++) {
if (mem[i] == p)
mem[i] = -1;
}
for (i = 0; i < n; i++) {
if (pid[i] == p) {
pid[i] = -1;
for (j = hole[i]; j < MAX && mem[j] == -1; j++)
;
hole[i] = j;
break;
}
}
}
int main() {
int choice, p, s;
init();
printf("\nEnter number of holes: ");
scanf("%d", &n);
printf("\nEnter memory holes:\n");
for (int i = 0; i < n; i++) {
printf("\nHole %d: ", i+1);
scanf("%d", &hole[i]);
pid[i] = -1;
}
while (1) {
printf("\n1. Allocate Memory\n2. Deallocate Memory\n3. Display Memory\n4. Exit\nEnter your choice: ");
scanf("%d", &choice);
switch (choice) {
case 1:
printf("\nEnter process id: ");
scanf("%d", &p);
printf("\nEnter memory size: ");
scanf("%d", &s);
if (allocate(p, s))
printf("\nMemory allocated successfully!\n");
else
printf("\nMemory allocation failed!\n");
display_mem();
display_holes();
break;
case 2:
printf("\nEnter process id to deallocate: ");
scanf("%d", &p);
deallocate(p);
printf("\nMemory deallocated successfully!\n");
display_mem();
display_holes();
break;
case 3:
display_mem();
display_holes();
break;
case 4:
exit(0);
break;
default:
printf("\nInvalid choice!\n");
}
}
return 0;
}
```
在上述代码中,我们首先定义了一个大小为 MAX 的数组 mem 来表示内存空间,以及一个大小为 MAX 的数组 hole 来表示内存空洞的起始位置。我们还定义了一个大小为 MAX 的数组 pid 来表示每个内存空洞中所分配的进程的编号。初始化时将 pid 数组中所有元素置为 -1,表示所有内存空洞都是空的。
在 allocate 函数中,首先遍历所有未分配的内存空洞,找到第一个满足空洞大小大于等于进程需要的内存大小的空洞,然后将该空洞分配给进程。如果没有满足条件的空洞,我们就需要采用最佳适应算法,即找到大小最接近进程需要的内存大小的空洞来分配给进程。
在 deallocate 函数中,我们首先将内存中所有分配给该进程的位置都置为 -1,然后遍历所有内存空洞,找到与该进程对应的空洞,并更新该空洞的起始位置。
最后,在主函数中,我们通过输入内存空洞的数量和位置,以及选择要执行的操作(分配内存、释放内存、显示内存状态、退出)来测试我们的内存管理程序。